Za dużo wina Toskanii. Dario Castagno

Белеет парус одинокий
В тумане моря голубом!...
Что ищет он в стране далекой?
Что кинул он в краю родном?
Играют волны - ветер свищет,
И мачта гнется и скрипит...
Увы, - он счастия не ищет
И не от счастия бежит!
Под ним струя светлей лазури,
Над ним луч солнца золотой
А он, мятежный, просит бури,
Как будто в бурях есть покой!
1832
Михаил Юрьевич ЛЕРМОНТОВ
 

Nie - nie pomyliły mi się lektury. Kiedy szukałam słów do opisu tej książki, przypomniał mi się wyuczony w szkole wiersz - pasował jak ulał. Sam wśród bezkresu... Niezrozumiany przez ludzi...  Wzgardzony przez kobietę... Pompatycznie piszący swoja Legendę...
Z podniesioną głową stawia czoła Tradycji, Historii i Pijaństwu. No i oczywiście kolejnym  turystom, którzy niczego innego nie pragną, tylko jego. Jako przewodnika, chociaż nie wyłącznie w konwencjonalnym ujęciu. Jeździmy z Dario po pijaku krętymi drogami, grzebiemy kolejnych przyjaciół, którzy mieli mniej niż on szczęścia za kierownicą i otwieramy kolejne butelki wina. Zdecydowanie znam ciekawsze sposoby na spędzenie wolnego czasu.