To nie jest Pożegnanie z Anglią. To coś w rodzaju autolaudacji. Anglia potrzebna jest tu tylko po to, aby tworzyć odpowiednie tło dla autorki i podkreślać jej absolutne zdolności, wyjątkową pracowitość i niebywałe aspiracje życiowe. Anglicy - łącznie z rodziną i byłym mężem - również.
Zresztą nie wiem, czy istnieje cokolwiek, co miałoby inne prawo do bycia , niż podkreślanie wyjątkowości pani Moniki.
Książka zdecydowanie dla jej bezkrytycznych wielbicieli.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz