Przeglądając ubiegłoroczne notatki wpadłam na Biedroniowy zachwyt na tą książką. I bardzo dobrze - pomyślałam sobie - może wreszcie przeczytam coś, co podniesie mnie na duchu. Mnie - mistrzynię wpadek i nietaktów. Bo w porównaniu z takim Berlusconim albo Księciem Filipem, toż ja przecie jestem uosobieniem towarzyskiego taktu i kultury!
Przy ostatnim rozdziale byłam wdzięczna losowi, że nie urodziłam się w arystokratycznej rodzinie, ani nie czekała mnie w życiu ścieżka kariery dyplomatycznej. Ostatecznie moje gafy nie wywołują wojen. Chyba, że takie mikro. Da się z tym żyć.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz