Łazukę uwielbiam. Tej książki - nie. Fakt, tytuł ma znakomity i podaje mnóstwo anegdot, ale napisana jest językiem przypominającym drętwe szkolne wypracowania, w których każde zdanie zaczyna się od: Bohdan Łazuka. Nawet występujący gościnnie znajomi i przyjaciele Łazuki mówią w ten sam, jednakowo nużący, sposób. Znudziłam się.A szkoda, bo życie Łazuka prowadził barwne, kolorowe i pełne smakowitych historii.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz